pawelmal01 Użytkownik Posty: 1 Rejestracja: 10 sty 2012, o 16:14 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Montowo Ile lat ma Antek? Antek jest o 9 lat starszy od Michała. Pięć lat temu był od niego dwa razy starszy. Ile lat ma Antek? izaizaiza Użytkownik Posty: 208 Rejestracja: 26 wrz 2010, o 17:03 Płeć: Kobieta Lokalizacja: Polska Podziękował: 44 razy Pomógł: 9 razy Ile lat ma Antek? Post autor: izaizaiza » 10 sty 2012, o 16:31 Zadanie na układ równań, wprowadź niewiadome i napisz jak byś to zaczęła, to będziemy myśleć Grzesiek Domeyko Użytkownik Posty: 1 Rejestracja: 10 sty 2012, o 16:14 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Warszawa Ile lat ma Antek? Post autor: Grzesiek Domeyko » 10 sty 2012, o 18:23 \(\displaystyle{ A=M+9}\) \(\displaystyle{ A-5 = 2\cdot (M-5)}\) Musisz rozwiązać taki układ równań.
Antek jest synem chłopskiego małżeństwa. Mieszka na wsi położonej gdzieś nad rzeką Wisłą. Przez pierwsze dwa lata swego życia umieszczony jest w niemalowanej kołysce – pozostałości po jego zmarłym starszym bracie. Nic więcej jednak na temat owego brata nie jest powiedziane – kim był, jak miał na imię czy dlaczego go pochowano – takich informacji nie znajdziemy w utworze. W późniejszym czasie Antek zmuszony jest ustąpić miejsca w kołysce swojej nowo narodzonej siostrze, Rozalii, którą się czasami także opiekuje. Rodzina klepie biedę, więc Antek mając pięć lat, musi przebywać na polu i pilnować stad świń czy krów. Chłopiec jednak nie skupia się na powierzonej sobie w zaufaniu czynności, jeno wypatruje pewnego czarnego punktu na horyzoncie. Nie daje mu to spokoju na tyle, że nie zauważa szkód, jakie wyrządzają zwierzęta podczas jego nieuwagi. Za każdym razem, kiedy świnie zadeptują kartofle, do Antka przybiega z krzykiem matka, tłumacząc mu, że nie ma z niego pożytku, bo jest tak bardzo roztrzepany. Bohater jednak nie umie się wykręcić od niezaspokojenia swojej ciekawości i pyta rodzicielkę, co oznacza ów czarny punkt za Wisłą. Otrzymuje odpowiedź, iż są to wiatraki, jednak na prośbę, by mu tą konstrukcję jakoś szerzej opisać, matka reaguje bardzo obojętnie, nawet robiąc z siebie celowo niedouczoną osobę: „gdzie ona miała czas i rozum do udzielania objaśnień o wiatrakach!”. Antkowi to nie wystarcza. Tego samego jeszcze dnia przeprawia się promem na drugi brzeg Wisły, aby swojemu odkryciu przyjrzeć się z bliska. Widok ten wprawia go w niemałe osłupienie, a zarazem zdziwienie: „wydał mu się budynek ten jakby dzwonnica, tylko w sobie był grubszy, a tam gdzie na dzwonnicy jest okno, miał cztery tęgie skrzydła ustawione na krzyż. Z początku nie rozumiał nic – co to i na co to?”.
Antek jest o 9 lat starszy od Michała. Pięć lat temu był od niego dwa razy starszy. Antek ma? Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. Odpowiedzi paulcia_d86@w... odpowiedział(a) o 23:20 x - wiek Antkay-wiek Michała{x=y+9x-5=2(y-5){x = y+9y+9-5 = 2y-10{x = y+9y+4 = 2y-10{x = y+9y-2y = -10-4{x = y+9-y = -14/:(-1){x = y+9y = 14{x = 14+9y = 14{x = 23y = 14Odp.: Atek ma 23 lata, a Michał 14 lat 2 0 emilia00001 odpowiedział(a) o 23:14 a-wiek antka w latachm wiek michała w latacha-9=ma-5=2(m-5) 0 0 blocked [Pokaż odpowiedź] Uważasz, że ktoś się myli? lub Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Tomek i Jacek maja w sumie 25 lat. Tomek jest o 3 lata starszy od JackaIle lat ma Jacek? Ola12340987 Ola12340987 18.02.2020 17 lipca 1944 r. w bitwie pod Ankoną we Włoszech zginął urodzony w Równem Antoni Maciejewski. Zanim zaciągnął się do Armii Andersa, był więźniem sowieckich łagrów, do których trafił za udział w polskiej konspiracji. Cztery lata temu dr Tetiana Samsoniuk opisała losy Antoniego Maciejewskiego na łamach «Monitora Wołyńskiego» w rubryce «Ocaleni od zapomnienia» (№ 5 z a nieco później – w książce «Związek Walki Zbrojnej – 1 w Równem. 1939–1941». Oparła swoją opowieść na sprawie karnej przechowywanej obecnie w Archiwum Służby Bezpieczeństwa Ukrainy w Równem. W wydaniu książkowym uzupełniła tekst informacjami przekazanymi przez Wiesława Sztanderę, który jest wnukiem Anny Sztandery – siostry Antoniego Maciejewskiego. Antoni Maciejewski, okres międzywojenny Z dokumentów NKWD autorka dowiedziała się, że Antoni Maciejewski urodził się w 1909 r. w Równem w rodzinie Czesława i Marceliny Maciejewskich. Miał siostry: Marię (po ślubie Zielińska) i Annę (po ślubie Sztandera). Nie był żonaty. W chwili aresztowania przez NKWD pracował jako kierowca. Jak poinformował Wiesław Sztandera, przed ustanowieniem władzy sowieckiej brat jego babci był Sekretarzem Miasta w Zarządzie Miejskim w Równem. 17 marca 1940 r. za współpracę ze Związkiem Walki Zbrojnej – 1 w Równem Maciejewski został aresztowany przez NKWD, a następnie skazany z art. 54–2 (powstanie zbrojne) oraz 54–11 (udział w organizacji kontrrewolucyjnej) KK USRR na sześć lat więzienia w obozach pracy, pozbawienie praw obywatelskich na pięć lat i konfiskatę mienia. Dalsze losy Antoniego Maciejewskiego w poniższym tekście opisał Wiesław Sztandera. Podzielił się także z redakcją zdjęciami z rodzinnego archiwum. *** Od chwili aresztowania Antoniego Maciejewskiego rodzina nie miała o nim żadnych informacji. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej jego ojciec Czesław Maciejewski zaczął poszukiwać syna poprzez Polski Czerwony Krzyż. Pismem z dnia 1 czerwca 1948 r. PCK przesłał następującą informację: «W związku ze zgłoszonym poszukiwaniem syna Antoniego Maciejewskiego Delegatura PCK w Londynie zawiadamia, że poszukiwany zmarł w dniu 17 lipca 1944 r. w Montefano we Włoszech. Metrykę zgonu załączamy przy niniejszym. Przesyłamy wyrazy współczucia i żalu po stracie Syna». Poszukując w internecie informacji o moim wujku Antonim Maciejewskim dowiedziałem się, że był więźniem łagrów Kołymy. Napisano o tym w książce Małgorzaty Giżejewskiej «Polacy na Kołymie 1940–1943» wydanej w Warszawie w 1997 r. Nazwisko Antoniego Maciejewskiego występuje w części «Lista obywateli polskich – więźniów obozów kołymskich z lat 1940–1943». W nawiasie są podane nazwiska A. Katryniak i W. Brod – są to osoby potwierdzające, że był więźniem łagrów Kołymy. Po opuszczeniu łagru Antoni Maciejewski zaciągnął się do Armii Andersa. Był sanitariuszem w 6 Pułku Pancernym «Dzieci Lwowskich». Jego nazwisko pojawia się w książkach Romana Bojakowskiego «Pułk 6 Pancerny «Dzieci Lwowskich» – droga i przeżycia» (Londyn, 1994 r.) oraz Waldemara Handkego «Semper Fidelis. Dzieje Pułku 6 Pancernego «Dzieci Lwowskich» (Leszno 2006 r.). Antoni Maciejewski podczas służby w Armii Andersa (pierwszy z lewej) Antoni Maciejewski (drugi z prawej) Z informacji zawartych w książce Waldemara Handkego wynika, że Antoni Maciejewski przybył do Tockoje, miejsca organizowania Batalionu «Dzieci Lwowskich», pomiędzy 1 listopada a 1 grudnia 1941 r.: «Napływ ochotników powodował rozrastanie się stanów osobowych batalionu – napływali Lwowiacy ze wszystkich zakątków «nieludzkiej ziemi»: z łagrów dalekiej północy Archangielska, Murmańska, Republiki Komi (jak Tadeusz Wałek czy Wiktor Lintner), z Dalekiego Wschodu – z łagrów Kołymy (jak Włodzimierz Brod czy Antoni Maciejewski), Norylska i z obozów jenieckich z Griazowca (jak np. kpt Otto Bizanz, kpt Michał Daszczyszczak czy ppor. Józef Jurowiecki), z tzw. «wolnej zsyłki» z terenu całego Związku Sowieckiego» (str. 27). Kolejna informacja dotyczy stacjonowania 6 Batalionu Czołgów «Dzieci Lwowskich» (po zmianie nazwy – 6 Pułku Pancernego «Dzieci Lwowskich») w okolicach miejscowości Taza Kurmatli koło Kirkuku (Irak), gdzie panowały bardzo trudne warunki klimatyczne. Jeden z oficerów wspominał: «Cóż kiedy malaria niemiłosiernie nas «kosi». Mamy aż 90 % chorych na malarię, nazywają nas Pułkiem Malaryków. Biedny nasz doktor, popularnie zwany «Jędruś» (Andrzej Rutana) wraz z plut. Maciejewskim i sanitariuszami. Oni rozpoczynają pierwszą bitwę o zdrowie żołnierzy. Chodzą z butelkami i żółtymi pigułkami… od namiotu do namiotu znajdując miłe słowa dobroci i pocieszenia albo ostrej wymówki» (str. 66). Antoni Maciejewski Pozwolenie na prowadzenie pojazdów mechanicznych Brytyjski certyfikat identyfikacyjny Służby Medycznej Antoni Maciejewski uczestniczył w walkach o Monte Cassino, Piedimonte oraz Ankonę we Włoszech, gdzie zginął 17 lipca 1944 r. W w/w książce Waldemara Handkego w Aneksie 3 «Dane biograficzne żołnierzy Pułku 6 Pancernego «Dzieci Lwowskich» jest następujący zapis (str. 371 poz. 613): «Maciejewski Antoni – plut. ur. 2 VII 1909 w Równem, więzień Kołymy, potem w Dyw. Rozp. «Dz. Lw.» i P 6 Panc. – sanitarny podoficer w plutonie sanitarnym w szwadr. dowodz., zginął 17 VII 1944 pod Anconą, pochowany na polskim cmentarzu wojskowym w Loreto (grób 5-E-8)». Legitymacja Krzyża Pamiątkowego Monte Cassino Grób Antoniego Maciejewskiego na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto Pierwotnie Antoni Maciejewski pochowany był na cmentarzu w Montefano, następnie – na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto. Ten cmentarz odwiedziłem w maju 2014 r. Niestety do dnia dzisiejszego nie natrafiłem na materiały mówiące o tym, w którym lub w których łagrach Kołymy był więźniem. Zdjęcia, legitymacje załączone do tekstu, odebrałem z Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie, gdzie są przechowywane depozyty po oficerach, podoficerach i żołnierzach służących w czasie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Wśród dokumentów odebranych z Centralnego Archiwum Wojskowego po Antonim Maciejewskim są potwierdzenia nadania – wysłania 13 paczek do Teheranu do Haliny Maksym. Paczki zostały wysłane pomiędzy 12 a 25 maja 1944 r. Niestety nie mam informacji, kim była ta osoba dla Antoniego Maciejewskiego. Przypuszczam, że bardzo bliską. Prawdopodobnie jest to trzecia osoba od lewej na zdjęciu. Antoni Maciejewski (czwarty z lewej) Rodzice Antoniego Maciejewskiego, Czesław Maciejewski (ur. 9 lipca 1871 r. w Posadzie Warnowo koło Izbicy, obecnie Izbica Kujawska) i Marcelina Żukowska (ur. 23 stycznia 1878 r w Kryniczce koło Tuczyna na Wołyniu), podczas II wojny światowej mieszkali w Równem: do października 1944 r. u rodziny swojej córki Anny Sztandery, a następnie u najstarszej córki Marii Zielińskiej. Jeszcze przed zakończeniem wojny na przełomie lutego i marca 1945 r. opuścili Równe i poprzez Lublin ewakuowali się do Gdańska Nowego Portu, gdzie zamieszkali razem z córką Marią i jej rodziną. Matka zmarła 31 grudnia 1945 r., ojciec zmarł 8 października 1950 r. Oboje rodzice są pochowani na cmentarzu w Gdańsku Nowym Porcie. W październiku 1944 r. do Gdańska Wrzeszcza poprzez Lublin ewakuowała się siostra Antoniego Maciejewskiego Anna Sztandera wraz z najmłodszym synem Jarosławem. Po zajęciu Równego przez Armię Sowiecką mąż Anny Antoni (legionista) oraz starszy syn Jerzy (mój ojciec) wstąpili do Wojska Polskiego i przeszli szlak bojowy do Berlina. Mimo bardzo młodego wieku (18 lat) Jerzy za swoje czyny w walkach o Wał Pomorski został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Córka Sabina w obawie przed wysłaniem do pracy w fabryce broni na Uralu również wstąpiła do Wojska Polskiego. Po zakończeniu działań wojennych zamieszkała z matką w Gdańsku. Po wojnie, jeszcze w latach 40., Anna Sztandera z synem Jarosławem przeprowadziła się do Szczecina. Na początku 1953 r. do tego miasta przeprowadził się wraz ze swoją rodziną Jerzy. Tu się urodziłem w 1953 r. Sabina ze swoją rodziną pozostała w Gdańsku. Wiesław Sztandera BZX2Ch1.antek jest o 9 lat starszy od michała
